Blogs Opinión y blogs

Sobre este blog

Si no me hubieran ayudado igual estaría como el hermano

0

Raimundo

Raimundo57 urte. Ondarroa

57 urte. Ondarroa

Estuve en la mar desde los 15 a los 49 años. Era marinero pescador. En Ondarroa. La mitad del dinero que ganaba se lo daba a la ama. La otra mitad me la quedaba yo... y esa mitad la gastaba en drogas. Estuve enganchado desde los 30 años, ya un poco tarde para lo que hicieron otros. No bebía mucho, era más de droga que de beber.

La heroína y el SIDA

Mi hermano mayor se libró por la edad, cuando él era joven no había llegado la droga todavía, pero a mi otro hermano y a mí nos tocó de lleno aquella época. Había mucha ignorancia, todavía no se sabía nada de los peligros y se intercambiaban las agujas. De ahí vino todo después. La gente moría de sobredosis y otros más tarde de SIDA. Murió un montón de gente. De mi generación casi todos.

Después de que llegase el SIDA se empezaron a preocupar más que con la droga y la gente empezó a concienciarse. Avisaban a la gente. Cuando empezó la heroína la gente se empezó a encontrar muertos en los váteres por sobredosis y empezaron ahí los bares a protestar, también. Era cuando entró el Heavy Metal, toda la música americana y de ingleses.

La ama

Mi madre murió cuando yo tenía 47 años y estuve mal, muy mal. Nos quedamos solos. La madre era la que llevaba todo. Se notó mucho.

Con el tiempo yo me daba cuenta de que estaba mal. Veía que ya no valía para seguir en la mar. Es duro y yo ya no aguantaba.

Después, cuando se murió el hermano de sobredosis, también empecé a darme cuenta de que iba yo por el mismo camino, así que hay un momento en que digo: “¡Hasta aquí hemos llegado!”.

La salida

Fui dejando poco a poco la droga y empecé con la metadona, en Durango, donde me llevó la asistencia social de Ondarroa. Me ayudaron y me arreglaron los papeles para jubilarme después de los años que había estado trabajando. Eran exigentes conmigo. Me internaron y eran... todo a rajatabla. Si  no me hubieran ayudado igual estaría como el hermano.

No he vuelto al pueblo porque me da miedo verme en el ambiente de entonces. Aunque, la verdad, son más los recuerdos y la pena por los amigos que se murieron y todo... no creo que quede nadie de los de entonces.

Raimundo

Raimundo 57 urte. Ondarroa

57 urte. Ondarroa

Itsasoan ibili nintzen, 15 urte neuzkanetik 49 eduki arte. Marinel arrantzalea nintzen. Ondarroan. Irabazten nuen diruaren erdia ematen nion amari. Beste erdia niretzat gorde… eta drogatan gastatzen nuen. 30 urte neuzkanetik egon nintzen engantxatuta; berandutxo, beste batzuen aldean. Ez nuen asko edaten; drogen zaleagoa nintzen.

Heroina eta hiesa

Anaia zaharrena  adinagatik  libratu zen, droga oraindik  iritsi  gabea  zelako bera gaztea zenean, baina beste anaiari eta bioi bete-betean harrapatu gintuen garai hark. Ezjakintasun handia zegoen, oraindik ez genekien ezer arriskuez, eta orratzak partekatzen genituen. Handik etorri zen dena, geroago. Jendea gaindosiak jota hiltzen zen, eta, geroago, hiesak jota. Jende mordoa hil zen. Nire belaunaldiko ia gehienak hil ziren.

Hiesa heldu ondoren hasi zien gehiago kezkatzen drogarekin, eta jendea hasi zen kontzientziatzen. Jendea abisatzen zuten. Heroinarena hasi zenean, jendea hasi zen hildakoak topatzen komunetan, gaindosiak jota, eta orduan tabernak ere hasi ziren protestaka. Heavy Metala sartu zen garaia zen, musika amerikar eta ingeles hura guztia.

Ama

47 urte neuzkala hil zen ama, eta txarto egon nintzen, oso txarto. Bakarrik geratu ginen. Ama arduratzen zen gu- tiaz. Ikaragarri nabaritu zen.

Denborak aurrera egin ahala, ohartzen joan nintzen txarto negoela. Ikusten nuen jada ez nuela balio itsasoan ja- rraitzeko. Gogorra da, eta nik ez nuen jasaten jada.

Gero, anaia gaindosiak jota hil zenean, konturatzen hasi nintzen ni bide beretik nindoala, eta, halako batean, esan nuen: “Honaino iritsi gara, kito!”.

Irteera

Pixkanaka droga lagatzen joan nintzen, eta metadonarekin hasi, Durangon, hara eraman baininduen Ondarroako gizartelaguntzak. Lagundu zidaten, eta paperak prestatu zituzten ni erretiratzeko, lanean hainbeste urtez ibili ostean. Zorrotzak ziren nirekin. Barneratu ninduten, eta… denetan zorrotz-zorrotz. Lagundu izan ez banin- dute, anaia bezala egongo nintzateke agian.

Ez naiz herrira itzuli, beldurra ematen didalako lehengo giroan berriro egoteak. Dena den, oroitzapenak dira, batik bat, pena hil ziren lagunengatik, eta hori guztia… ez dut uste garai har- tako inor geratuko denik.

Raimundo

Raimundo57 urte. Ondarroa